سابقه و هدف: به دنبال استعمال دخانیات به صورت passive یا active، اکسیدان ها و آنتی اکسیدان های متعددی تولید می شوند که عوارض متعددی بر سلامتی داشته، سیستم ایمنی فرد را تضعیف می کنند. همچنین، تولید رادیکال های آزاد در استعمال دخانیات افزایش پیدا می کند. هدفاز این تحقیق، تعیین اثرات passive smoking بر ظرفیت تام آنتی اکسیدان بزاق و سرم موش صحرایی بود.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 18 موش صحرایی با محدوده سنی 11 - 7 هفته و وزن 200 - 160 گرم انتخاب و 9 راس از آن ها روزانه 3 بار و هر بار به مدت 8 دقیقه در معرض دود سیگارت قرار گرفتند. حیوانات کنترل (9 راس) در معرض دود سیگارت واقع نشدند. نمونه گیری سرم و بزاق از حیوانات گروه اکسپوژر و گروه کنترل در روزهای صفر، 15 و 30 پس از تزریق میدازولام (0.2 mg/kg) و پیلکارپین (0.5 mg/kg) انجام شد. کوتینین سرم نمونه ها با کیت الایزا تعیین و ظرفیت تام آنتیاکسیدان (TAC) بزاق و سرم با روش (ferric reducing acid antioxidant power) FRAP اندازه گیری شد. مقادیر TAC در زمان های مختلف در هر گروه با آزمون آنالیز واریانس مقادیر تکراری و در میان دو گروه با آزمون t از نظر آماری مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: در ابتدای مطالعه، تفاوت های معنی داری میان دو گروه از نظر مقادیر غلظت کوتینین سرم وجود نداشت ولی در روزهای 15 و 30؛ غلظت کوتینین در نمونه های گروه exposure به میزان آشکاری افزایش یافته بود. علاوه بر این، در روزهای صفر و 30، تفاوت معنی داری بین حیوانات دو گروه passive smoker و non-smoker از نظر مقادیرTAC  سرم وجود نداشت ولی در روز 15 مقادیر TAC در نمونه های گروه exposure به صورت معنی داری افزایش یافته بود. همچنین، مقادیرTAC در گروه passive smoker نسبت به گروه non smoker در روزهای صفر و 15 به صورت معنی داری بیشتر بود ولی در روز 30ام، تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر این اساس تغییرات ظرفیت تام آنتیاکسیدان بزاق و سرم حیوانات به دنبال قرار گرفتن در معرض دود سیگار توسط سیستم ایمنی حیوان تعدیل شده بود؛ هر چند همچنان به بررسی های بیشتر در این زمینه نیاز است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: دیابت یکی از مهم ترین بیماری های شایع مزمن است که آمار جهانی آن از جمله در ایران رو به افزایش است. این بیماری چهارمین عامل مرگ و میر در اغلب کشورهای توسعه یافته است. از طرف دیگر تضعیف سیستم دفاع آنتی اکسیدانی می تواند منجر به بیماری های مختلف از جمله دیابت شود؛ که در این پژوهش ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم و بزاق در بیماران دیابتی نوع I در مقایسه با گروه کنترل، جهت ارزش تشخیصی مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی ـ تحلیلی است که افراد تحت مطالعه42 نفر از بیماران دیابتیک نوع I مراجعه کننده به مرکز دیابت اراک به عنوان گروه مورد، با 42 نفر گروه شاهد که از لحاظ سن و جنس و سایر معیارهای ورود با افراد مورد همتا بودند مقایسه شدند. ظرفیت آنتی اکسیدانی در سرم و بزاق این افراد با استفاده از روش FRAP (Ferric reducing ability of plasma) اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار(Mean±SD) ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم و بزاق در افراد مورد به ترتیب 0.088±2.51، 0.072±1.73 و در افراد شاهد به ترتیب 0.107±2.9، 0.090±1.97 بود.نتیجه گیری: کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم گروه مورد از لحاظ آماری معنی دار بود، ولی کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق معنی دار نبود. به عبارت دیگر در این افراد تولید رادیکال های آزاد که احتمالا می تواند زمینه ساز بیماری باشد افزایش یافته و بنابراین سیستم دفاع آنتی اکسیدانی تضعیف شده است، که برای کاهش آسیب ناشی از رادیکال های آزاد توصیه می شود این افراد آنتی اکسیدان های طبیعی بیش تری مصرف نمایند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) به عنوان فعالیت تجمعی آنتی اکسیدان ها در یک نمونه، پارامتر مهمی در تجزیه و تحلیل ماتریس های بیولوژیکی یا غذایی است. بنابراین ارزیابی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام مواد موجود در رژیم غذایی و مایعات بیولوژیک اهمیت زیادی دارد. بر این اساس روش های زیادی به شیوه های گوناگون در شرایط مختلف، ظرفیت آنتی اکسیدانی و موثر بودن آن ها را بررسی می کنند. اما اغلب همبستگی قوی بین ظرفیت های اندازه گیری شده بر روی مواد یکسان با روش های مختلف وجود ندارد که علت آن تنوع مواد فعال، ساز و کارو ویژگی های متفاوت مانند انواع مختلف آنتی اکسیدان ها، حضور سایر مواد مداخله کننده در نمونه، عدم شرکت همه آنتی اکسیدان های نمونه در واکنش روش مورد استفاده می باشد. در سال های اخیر، روش های تجزیه ای متفاوتی بر اساس نانوذرات توسعه یافته اند تا ظرفیت آنتی اکسیدانی غذاها و مواد گیاهی را تعیین کنند. در این روش های سنجش عمدتا از نانوذراتی مثل طلا، نقره، اکسید آهن، اکسید منگنز، کوانتم دات ها و اکسید سریم استفاده کرده اند. در این مقاله مروری به بعضی از پژوهش های انجام گرفته در زمینه ی سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام می پردازیم.

مقدمه: رادیکال های آزاد، اتم ها یا مولکول هایی هستند که به خاطر وجود الکترون تک، بسیار واکنش پذیر بوده و آسیب های فراوانی را به ماکرو ملکول های بدن جانداران وارد می سازند. سیستم های دفاع آنتی اکسیدانی با جلوگیری از تشکیل رادیکال ها، ترمیم صدمات ناشی از فعالیت رادیکالها، افزایش دفع مولکول های صدمه دیده و به حداقل رساندن جهش های سلولی با آسیب های ناشی از این رادیکال ها مقابله می کنند. سبک های مختلف زندگی و تغذیه ای، فاکتورهای محیطی و ژنتیکی می توانند باعث افزایش غیرطبیعی تولید رادیکالهای آزاد یا تضعیف سیستم دفاع آنتی اکسیدانی شده و تعادل بین تولید و دفع رادیکال های آزاد را بر هم زده و همچنین در پدیده پیری ایجاد و پیشرفت تعداد زیادی از بیماریها نقش داشته باشند. بر این اساس برخی از عوامل مرتبط با ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق بررسی شد. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی بود. نمونه گیری به روش چند مرحله ای انجام گرفت. افراد تحت مطالعه 720 نفر (395 دختر، 325 پسر) از افراد 17-15 ساله شهر اراک بودند. افراد پرسشنامه ای در خصوص اطلاعات مربوط به عوامل دموگرافیک و رژیم غذایی، که روایی آن توسط متخصصین فن، تایید شده بود را پر کردند و سپس ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق آنها با روش FRAP (Ferric Reducing Ability of Plasma) اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (تی تست و ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق پسرها بالاتر از دخترها بود (P=0.0002). همچنین بین مصرف شیر، تحصیلات مادر، پدر و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت و p و r به ترتیب عبارت بودند از: (0.02، 0.004، 0.045، 0.087، 0.11، 0.076). بین وضعیت اقتصادی، مصرف گوشت قرمز و سفید، چربی و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق همبستگی معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تحصیلات والدین و رعایت رژیم غذایی با ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق همبستگی مثبت و معنی داری دارد که به نظر می رسد دادن آگاهی های لازم و آموزش های تغذیه ای می تواند باعث کاهش استرس اکسیداتیو و پیشگیری از بیماریهای مختلف گردد.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای عفونت هلیکوباکترپیلوری و عوارض ناشی از مزمن شدن آن، هم چنین فعالیت ضدباکتریایی علیه هلیکوباکترپیلوری و خواص ضدالتهابی اسیدهای چرب امگا-3، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مکمل یاری با اسید دوکوزاهگزانوییک Docosahexaenoic Acid (DHA) بر ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری و سطح برخی نشانگرهای التهابی و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم انجام گرفت.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی کنترل شده، 66 بیمار آلوده به هلیکوباکترپیلوری (33 مورد و 33 شاهد)، در کنار درمان چهار دارویی عفونت، به طور تصادفی روزانه دو گرم مکمل morDHA یا روغن MCT به عنوان دارونما، به مدت 12 هفته دریافت کردند. دریافت غذایی افراد توسط یادآمد 24 ساعته خوراک جمع آوری و با نرم افزار Nutritionist IV آنالیز شد. نمونه گیری از خون ناشتا، اندازه گیری وزن، قد، نمایه توده بدنی (BMI) و سطح فعالیت بدنی در ابتدا و انتهای مطالعه انجام گرفت.یافته ها: میزان ریشه کنی عفونت، سطح اینترلوکین-6 (IL-6)، پروتیین واکنش گر C با حساسیت بالا (hs-CRP) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) در انتهای مطالعه، بین دو گروه، تفاوت معنی دار نداشت، در حالی که سطح اینترلوکین-8 (IL-8) بین دو گروه متفاوت بود (P=0.008). اختلاف غلظت بین ابتدا و انتهای مطالعه نیز در هیچ یک از فاکتورها بین دو گروه معنی دار نبود.نتیجه گیری: دریافت مکمل morDHA در بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری، بر ریشه کنی عفونت، سطح سرمی فاکتورهای IL-6، hs-CRP و TAC اثر معنی دار نداشت، در حالی که بر سطح IL-8 موثر بود.

مقدمه: چاقی و رژیم پرچرب دارای اثرات سوء بر باروری مردانه است. هدف ازمطالعه حاضر تعیین اثر سرکه سیب بر اسپرماتوژنز و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم موش های صحرایی تحت رژیم پر چرب است.روش کار: در این مطالعه تجربی تعداد 24 سر موش صحرایی نر ویستار به 3 گروه 8 تایی: کنترل، رژیم پرچرب و رژیم پرچرب + سرکه سیب تقسیم شدند. گروه کنترل روزانه میزان 16.6% کیلوکالری و دو گروه دیگر غذای چرب محتوی روغن کانولا دارای 51.6% کیلوکالری مصرف می کردند. پس از 16 هفته، گروه 3 علاوه بر غذای دریافتی به مدت 6 هفته روزانه سرکه سیب 5% بصورت خوراکی در آب دریافت می کرد. در پایان دوره، پارامترهای اسپرم اپی دیدیم شامل: تعداد، مورفولوژی و حرکت محاسبه شد. سطح سرمی ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAS)، تستوسترون و استرادیول با روش الایزا، آپوپتوز بیضه با روش تانل و همچنین ارزیابی اسپرماتوژنز با روش هیستولوژیک کمی انجام گرفت. جهت ارزیابی چاقی ایندکس لی محاسبه شد. آنالیز آماری با روش واریانس یکطرفه و تست توکی انجام گردید.یافته ها: سرکه سیب باعث افزایش تعداد و حرکت سریع رو به جلو اسپرم ها در مقایسه با رژیم پرچرب شد (P<0.05)، هر چند که بر مورفولوژی بی تاثیر بود. تعداد سلول های آپوپتوتیک در گروه تحت درمان با سرکه کاهش یافت (P<0.001). سرکه باعث افزایش سطح سرمی تستوسترون و TAS در مقایسه با گروه پرچرب شد (P<0.05) ولیکن سطح استرادیول تغییری نیافت. سرکه ایندکس لی را در مقایسه با گروه پرچرب کاهش داد (P<0.001) تعداد سلول های زایای اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه پاکی تن، لپتوتن، اسپرماتید گرد بین گروه ها تغییری نداشت. هر چند که تعداد اسپرم های دراز در گروه سرکه در مقایسه با گروه پرچرب افزایش داشت (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که استفاده روزانه سرکه سیب در رت های تحت رژیم پرچرب به مدت 6 هفته، باعث بهبود اسپرمیوژنز از طریق کاهش آپوپتوز بیضه، افزایش TAS سرم و تستوسترون سرم می شود.

زمینه و هدف: باتوجه به شیوع بالای عفونت هلیکوباکترپیلوری و عوارض ناشی از مزمن شدن آن، همچنین فعالیت ضدباکتریایی علیه هلیکوباکترپیلوری و خواص ضدالتهابی اسیدهای چرب امگا-3، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مکمل یاری با اسیدایکوزاپنتانوئیک (EPA=Eicosapentaenoic Acid) بر ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری، سطح برخی نشانگرهای التهابی و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم انجام گرفت. روش کار: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی کنترل شده IRCT: 201101122709N16))، 64 بیمار آلوده به هلیکوباکترپیلوری (31 مورد و 33 شاهد)، در کنار درمان 4 دارویی عفونت، به طور تصادفی روزانه 2 گرم مکمل EPA یا روغن Triglycerides Chain Medium)) MCT به عنوان دارونما، به مدت 12 هفته دریافت کردند. دریافت غذایی افراد توسط یاد آمد 24 ساعته خوراک (24 hour food recall) جمع آوری و با نرم افزار Nutritionist IV آنالیز شد. نمونه گیری از خون ناشتا و اندازه گیری وزن، قد و سطح فعالیت بدنی در ابتدا و انتهای مطالعه انجام گرفت. یافته ها: توزیع جنسیت، میانگین سن، وزن، دریافت روزانه انرژی، درشت مغذی ها، ریزمغذی های مرتبط با وضعیت آنتی اکسیدانی، سطح فعالیت بدنی و متغیرهای بیوشیمیایی، در ابتدای مطالعه بین دوگروه تفاوت معنی داری نداشت. تفاوت معنی داری نیز در وزن، سطح فعالیت بدنی و دریافت غذایی روزانه، قبل و بعد از مطالعه در دو گروه دیده نشد. میزان ریشه کنی عفونت، سطح اینترلوکین-6 (IL-6)، اینترلوکین-8 (IL-8) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی TAC (Total Antioxidant Capacity) بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، در حالی که سطح پروتئین واکنش گر C باحساسیت بالا (hs-CRP: high sensitivity C-Reactive Protein) در گروه EPA به طورمعنی دار کاهش داشت (0.02=p). نتیجه گیری: 12 هفته مکمل یاری با اسیدایکوزاپنتانوئیک، بر ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری، سطح سرمی IL-6، IL-8 و TAC تاثیر معنی داری نداشته و می تواند سطح hs-CRP را کاهش دهد.